Międzynarodowy Kurs Muzyczny w Opolu

- Skrzypce
- Fortepian
- Altówka
- Wiolonczela
- Kontrabas
- Warsztaty towarzyszące

SKRZYPCE

Tomasz Tomaszewski
Skrzypce, kameralistyka
Dyrektor Artystyczny Kursu

Początki wykształcenia muzycznego w PSM w Opolu. Średnią Szkołę Muzyczną w Opolu ukończył z wyróżnieniem w roku 1969 w klasie Danuty Sujaty. Dalej studiował w klasie prof. Tadeusza Wrońskiego i doc. Stanisława Kawalli w Akademii Muzycznej w Warszawie. Dyplom magisterski w roku 1976. W latach 1974 do 1979 uczestniczył w rozmaitych kursach muzycznych, pracując z O. Krysą, B. Drużyninem, W. Marschnerem, J. Fournierem, H. Szeryngiem.
W 1979 roku dzięki stypendium Ministerstwa Kultury wyjechał na roczne studia podyplomowe do Leningradu, gdzie studiował w klasie skrzypiec prof. Borysa Gutnikowa oraz klasie kameralnej prof. Tamary Fidler. Od roku 1980 z przerwami do roku 1982 pracował znowu pod kierunkiem prof. Marschnera we Freiburgu. W 1970 roku, w czasie studiów w Warszawie został członkiem Orkiestry Kameralnej „Con moto ma cantabile”, a od 1971 r. do 1976 r. był członkiem Orkiestry Kameralnej Filharmonii Narodowej pod dyrekcja Karola Teutscha. Z orkiestrą tą występował - również jako solista - w wielu krajach Europy, w USA i w Japonii. Od 1975 r. do 1979 r. był członkiem, a następnie koncertmistrzem Polskiej Orkiestry Kameralnej Jerzego Maksymiuka, z którą występował także jako solista. Od 1974 r. do 1979 r. był drugim skrzypkiem Kwartetu Polskiego, który w 1975 r. zdobył I nagrodę na Konkursie w Belgradzie oraz III nagrodę na konkursie ARD w Monachium w 1976 r. Od 1980 r. mieszka w Niemczech. Od grudnia 1980 r. do czerwca 1981 r. był koncertmistrzem Orkiestry w Baden-Baden. W 1981 r. był członkiem Orkiestry National Theater w Mannheim. Od sierpnia 1982 r. do 2017 r. zajmował stanowisko 1. koncertmistrza Orkiestry Deutsche Oper Berlin. Od października 1983 r. jest docentem Universität der Künste Berlin - od 2002 roku z tytułem Profesora. Wykłada tam do dzisiaj. W roku akademickim 2017/18 był wykładowcą Akademii Muzycznej we Wrocławiu, a od 2018 r. prowadzi klasę skrzypiec w Akademii Sztuk w Szczecinie. Jako koncertmistrz DOB, a także gościnnie innych orkiestr, grał pod dyrekcją wielu sławnych dyrygentów, takich jak Barenboim, Sinopoli, Stein, Rattle, Tielemann, Viotti, Frübeck de Burgos, Bertini, Barszaj, Mariner, Hoogwod, Abbado, Gergiev i inni. Tomasz Tomaszewski prowadzi ożywioną działalność jako solista i kameralista. W ciągu ostatnich 35 lat swojej muzycznej kariery działał w rozmaitych formacjach:
- jako wieloletni członek, a także jako solista orkiestry kameralnej „Philharmonische Streichersolisten”,
- „ARTE Quartett Berlin”,
- zespołu „D'al Solo al Tutti”,
- „Debussy Ensemble Berlin”,
- „Stradivari Sextett Habisreutinger”,
- „European Fine Arts Trio”,
- jako założyciel i prymariusz „Polish String Quartett Deutsche Oper Berlin”,
- jako założyciel i kierownik artystyczny orkiestry kameralnej „Kammersolisten der Deutschen Oper Berlin”,
- jako założyciel i Steh-Geiger „Salonorchester der Deutschen Oper Berlin”,
- jako koncertmistrz i Doradca Artystyczny Orkiestry „Baltic Neopolis”.
Jako kameralista współpracował z pianistami: Bruno Canino, Fabio Bidinim, François Kilianem, Jerzym Tosikiem-Warszawiakiem, Alicją Paletą-Bugaj, Eleną Nogaevą, Ewą Tomaszewską, Mają Nosowską, Elżbietą Neumann.
Tomasz Tomaszewski jest Inicjatorem i Dyrektorem Artystycznym działającego od 2002 roku Festiwalu „Śląskie Lato Muzyczne”. Jest też prezydentem założonego w 2000 roku w Berlinie „Internationale Beethoven-Gesellschaft” oraz założycielem i prezesem zarządu Europejskiego Forum Muzyki Polskiej w Berlinie. Tomasz Tomaszewski jest też Dyrektorem i przewodniczącym Jury Międzynarodowego Konkursu Muzyki Kameralnej im. Ludwiga van Beethovena, który od 2015 odbywa się w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach. W 2017 został powołany do Kuratorium Stadthalle Görlitz. Od 2017 kieruje też międzynarodowym cyklem koncertów „Lux Silesia”.
Tomasz Tomaszewski jest dwukrotnym zdobywcą nagrody fonograficznej „Fryderyk”:
- w 2001 roku za nagrania triów fortepianowych Chopina i Debussy'ego z „European Fine Arts Trio”,
- jako dyrygent i solista za nagrania muzyki Pawła Łukaszewskiego i Mikołaja Góreckiego z orkiestrą „Baltic Neopolis”.
W 1998 r. Tomasz Tomaszewski za wybitne osiągnięcia artystyczne i rozpowszechnianie kultury polskiej za granicą otrzymał z rąk prezydenta RP Złoty Krzyż Zasługi. W tym samym roku otrzymał też od berlińskiego Kultur Senatora tytuł Kammervirtuose. Tomasz Tomaszewski jest Honorowym Obywatelem miasta Opola i miasta Tortorici na Sycylii.

Włodzimierz Promiński
Skrzypce, kameralistyka, orkiestra kameralna

Wychowanek Szkoły Muzycznej w Opolu w klasie skrzypiec Karola Reimana. Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Warszawie w klasie Franciszka Jurysa. Studiował kameralistykę w Hochschule für Musik w Kolonii w klasie Amadeus Quartet, w Berlinie pod kierunkiem prof. Eberharda Feltza i w Detmoldu prof. Ernsta Mayer-Schierninga. W 1984 roku założył KWARTET CAMERATA i jest jego I skrzypkiem. Jest laureatem międzynarodowych konkursów: w Tokio (1989), Monachium (1990) oraz w Paryżu (1990 - I nagroda). Nagrania płytowe (DUX, Ricercar, Koch, Thorofon, Polskie Nagrania, PSCM Records, Jazz Forum) były wielokrotnie wyróżniane: Płyta Roku 1995 miesięcznika "Studio" za kwartety Franza Schuberta, Diapason d'Or (1994) i Sforzando (miesięcznik "Crescendo" - 1995) za muzykę kameralną Gillaume Lekeu nagraną w firmie Ricercar, nagroda "Fryderyk" (1999) za Złote Cztery Pory Roku Antonio Vivaldiego, oraz "Pizzicato Supersonic Award" w Luksemburgu (2009) za muzykę kameralną Weroniki Ratusińskiej. W roku 2008 uzyskał stopień doktora habilitowanego sztuki muzycznej, a w 2021 tytuł profesora sztuki. Prowadzi też klasy skrzypiec, kameralistyki oraz orkiestry kameralne w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie i w Białymstoku, a także
w Zespole Szkół Muzycznych im. G. Bacewicz w Warszawie oraz w ramach kursów mistrzowskich
w Gorlicach i Opolu.

Jest prezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Kameralnej i kierownikiem Katedry Pedagogiki Instrumentalnej UMFC.

www.camerataquartet.com
www.ptmk.eu

Krzysztof Polonek
Skrzypce

Krzysztof Polonek, koncertmistrz Berliner Philharmoniker, skrzypek Berlin Piano Trio, które po wielokrotnych sukcesach konkursowych uważane jest za jedno z czołowych triów fortepianowych. Jako solista, kameralista oraz muzyk orkiestrowy współpracuje z najwybitniejszymi artystami, występując w najważniejszych salach koncertowych świata. Jako pedagog jest związany z Akademią im. Herberta von Karajana w Berlinie, jest doktorem habilitowanym. Kształcił się u wybitnych artystów-profesorów, takich jak T. Tomaszewski, T. Brandis, Z. Bron, I. Gitlis, H. Beyerle, M. Pressler, F. Rados, S. Ashkenazy, A. Bylsma, J. Pietrzak.
www.berlinpianotrio.com

Foto: Karpati&Zarewicz

Christian Danowicz
Skrzypce

Christian Danowicz urodził się w 1983 r. w Buenos Aires, w Argentynie. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku lat 4 pod okiem swojego ojca, Enrique Danowicza, skrzypka i pedagoga. Jest absolwentem Konserwatorium Muzycznego w Tuluzie (Francja), które ukończył z wyróżnieniem w klasie skrzypiec prof. Gillesa Colliarda. W roku 2010 otrzymał tytuł magistra sztuki na Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina w Warszawie, gdzie studiował skrzypce pod kierunkiem prof. Julii i Krzysztofa Jakowiczów. Na tej samej uczelni ukończył studia licencjackie w klasie dyrygentury symfoniczno–operowej prof. Antoniego Wita i prof. Tomasza Bugaja.
Jest laureatem III nagrody na IV Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. T. Wrońskiego w Warszawie (2009), na którym został też wyróżniony nagrodą specjalną dla najciekawszej indywidualności artystycznej konkursu oraz dla najlepszego studenta UMFC w Warszawie. W roku 2010 otrzymał I nagrodę na Konkursie Muzyki Kameralnej podczas festiwalu Duxbury Music Festival w U.S.A.
Od 2010 r. Christian Danowicz jest koncertmistrzem NFM Orkiestry Leopoldinum we Wrocławiu, z którą regularnie występuje również jako solista i dyrygent. Jest współzałożycielem NFM Trio Solistów Leopoldinum, które w roku 2012 otrzymało stypendium na studia podyplomowe w Reina Sofia School of Music (Madryt) w klasie kameralistyki prymariusza Alban Berg Quartet, Güntera Pichlera. W 2014 r., pod kierunkiem prof J. Pietrzaka, uzyskał stopień doktora Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu. W 2017 r. otrzymał stopień doktora habilitowanego, a od 2019 r. jest wykładowcą na Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina w Warszawie. Prowadzi także klasę skrzypiec w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Płyty NFM Orkiestry Leopoldinum „Made in Poland” (2018) oraz „Supernova” (2019), na których Christian Danowicz występuje jako solista, aranżer i dyrygent, zostały nagrodzone prestiżową statuetką „Fryderyk”.
Christian Danowicz ma na swoim koncie występy w U.S.A, Wenezueli, Niemczech, Francji, Szwajcarii, Luksemburgu, Włoszech, na Ukrainie, Litwie i w Polsce, gdzie jako solista wystąpił z towarzyszeniem Płockiej Orkiestry Symfonicznej, Filharmonii Lubelskiej, Filharmonii Koszalińskiej, Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Wrocławskiej, Orkiestry Kameralnej Leopoldinum, Filharmonii Bałtyckiej i Filharmonii Narodowej w Warszawie.
Jest pomysłodawcą i współorganizatorem festiwalu muzycznego „Musique au Leman” w Thonon we Francji, gdzie corocznie odbywają się koncerty muzyki symfonicznej i kameralnej z jego udziałem. Jest regularnie zapraszany na międzynarodowe mistrzowskie kursy muzyczne m.in. „Danish Strings” w Danii oraz na Międzynarodowe Kursy Muzyczne w Opolu.
Jako koncertmistrz współpracował też z Orkiestrą Kameralną w Tuluzie, z Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej w Krakowie, z międzynarodową orkiestrą European Philharmony i z Filharmonią Dolnośląską w Jeleniej Górze.
W ramach mistrzowskich kursów muzycznych miał okazje doskonalić swoje umiejętności u takich mistrzów wiolinistyki jak Maxim Vengerov, Ruggiero Ricci, Krzysztof Węgrzyn, Oleh Krysa, Eric Friedman, Ivry Gitlis, Tomasz Tomaszewski, Igor Frolov, Edward Zienkowski, Maria Jaszwili i Tedi Papavrami.

Soojin Han
Skrzypce

„Soojin to wspaniała skrzypaczka o niezwykłej subtelności i wielkiej ekspresji… i nazwyczajnym mistrzostwie instrumentalnym” – Gidon Kremer. Urodziła się w Korei, a wieku dwóch lat wraz z rodzicami zamieszkała w Wielkiej Brytanii. Na skrzypcach zaczęła grać w wieku lat ośmiu i wstąpiła do szkoły Yehudi Menuhina. Następnie uczyła się pod kierunkiem Felixa Andrievsky'ego w Purcell School. Studiowała w Oxford University i Royal Academy of Music w Londynie, jest także absolwentką Kronberg Academy, gdzie pracowała z Aną Chumachenco.
Po ukończeniu studiów pobierała lekcje u Zakhara Brona i mentora Kyung-Wha Chunga.
Soojin zdobyła II nagrodę jako najmłodsza uczestniczka i najmłodsza w historii zdobywczyni głównej nagrody na XII Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w 2001, otrzymując również siedem nagród specjalnych - w tym Nagrodę Dziennikarzy i Nagrodę słuchaczy Polskiego Radia. Zdobyła również I nagrodę w konkursach: Tunbridge Wells International Young Concert Artists Competition w 2002 oraz Bayreuth International Competition w 2006.
Soojin występowała jako solistka z takimi orkiestrami jak London Symphony, Filharmonia Poznańska, Tokyo Philharmonic, Seoul Philharmonic, Korean Symphony, Zhejiang Symphony, London Soloists Chamber Orchestra, L'Ensemble Ricercata de Paris, współpracując z takimi dyrygentami jak Christoph Eschenbach, James Judd, Myung Whun Chung, Peter Stark, Marko Letonja i David Reiland. Koncertowała w Wielkiej Brytanii, Europie i na Dalekim Wschodzie w głównych salach koncertowych Londynu, Concertgebouw w Amsterdamie, Studio Polskiego Radia w Warszawie, Suntory Hall, Operacity i Bunkamura Orchard Hall w Tokyo, Osaka Symphony Hall, Hangzhou Grand Theatre, Sejong Arts Centre i Seoul Arts Centre. Jej występy były transmitowane na żywo w radiu polskim, holenderskim, koreańskim i amerykańskim. Jej zamiłowanie do muzyki kameralnej sprawiło, że od 2003 roku wielokrotnie brała udział w Open Chamber Music w Kornwalii. Występowała również z tak znakomitymi partnerami jak Andras Schiff, Gidon Kremer, Yuri Bashmet i Frans Helmerson podczas festiwalu ‘Chamber Music Connects the World’.
Soojin gra na instrumencie Antonio Stradivarius z 1666 roku, otrzymanym od anonimowego darczyńcy.

Maurizio Sciaretta
Skrzypce

Urodzony w Bolonii, we Włoszech, Maurizio Sciarretta ukończył Konserwatorium Muzyczne „G. B. Martini” w swoim rodzinnym mieście pod kierunkiem Maestro Luigi Rovighi w 1995 roku. Podczas pobytu w Konserwatorium uczęszczał na studia skrzypcowe u Maestro Renato Zanettovicha w “Scuola di Musica di Fiesole” w Toskanii. W latach 1994-1996 uczestniczył w kursie mistrzowskim Maestro Massimo Quarta organizowanym przez Regione Emilia Romagna i Europejską Wspólnotę Gospodarczą w Bolonii. Brał udział w licznych lekcjach i kursach mistrzowskich z wybitnymi nauczycielami włoskimi i zagranicznymi, m. in. Franco Gulli, Enzo Porta, Cristiano Rossi, Viktor Tretiakov, Thomas Brandis, Pavel Vernikov. W młodości grał jako solista z Orkiestrą Konserwatorium „G. B. Martini” oraz z Teatro Comunale w Bolonii. W grudniu 1995 roku przeniósł się do Lubeki,
a następnie do Kolonii, gdzie był jedynym włoskim uczniem słynnej rosyjskiej szkoły Dawida i Igora Oistrachów pod kierunkiem maestro Zachara Brona. W marcu 1998 roku wystąpił ze spektakularnym sukcesem na ważnym dla kraju koncercie w Bolonii wraz z Maestro Bronem grającym
dla stowarzyszenia „Conoscere la Musica”. W 1999 roku, po konkursie wstępnym, został przyjęty
na zaawansowane studia w Scuola di Alto Perfezionamento “Walter Stauffer” w Cremonie pod kierunkiem Maestro Salvatore Accardo. Następnie wyjechał do Londynu, gdzie przez kilka lat studiował u znanego rumuńskiego skrzypka koncertowego Eugène'a Sarbu. W grudniu 2001 roku zakończył bardzo udaną trasę koncertową po Rumunii i Bułgarii, grając Koncert Sibeliusa na skrzypce i orkiestrę
z Orkiestrą Filharmonii „Oltenia” z Krajowej i Orkiestrą Filharmonii „Jora” z Bacau pod dyrekcją Maestro Ovidiu Balana. W lutym 2002 roku wraz z Maestro Eugène Sarbu i Orkiestrą Kameralną w Bolonii zagrał koncert „Musica Insieme in Ateneo” na dwa skrzypce J. S. Bacha. Po tym przedstawieniu Sciarretta została opisana jako „jedna z najbardziej obiecujących skrzypków nowego pokolenia”. Spośród wielu występów w 2002 roku, najbardziej pamiętny był 23 lutego w Gstaad w Szwajcarii, gdzie zainaugurował słynny międzynarodowy festiwal „Les Sommets Musicaux de Gstaad”, grając u boku światowej sławy muzyków, takich jak Anne-Sophie Mutter, Lynn Harrell, Grigorij Sokolov, Cecilia Bartoli, Vadim Repin i inni. Ponadto Maurizio Sciarretta zdobył krajowe i międzynarodowe nagrody.
20 listopada 2002 roku zdobył I Nagrodę oraz nagrodę specjalną „Paolo Borciani” za najlepsze wykonanie Sonaty na skrzypce i fortepian na znanym Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym „Michelangelo Abbado” w Mediolanie. Wraz ze swoją pracą jako solista skrzypcowy występował
na licznych koncertach w różnych duetach i zespołach kameralnych we Włoszech i za granicą.
W latach 2001-2004 brał udział w Orkiestrze Filarmonicznej „Arturo Toscanini” w Parmie, gdzie koncertował we Włoszech i za granicą pod kierunkiem znanych dyrygentów, takich jak Lorin Maazel, Zubin Mehta, Georges Prêtre, Mścisław Rostropowicz, Charles Dutoit, Yury Temirkanov i inni. Maurizio Sciarretta jest nauczycielem gry na skrzypcach w renomowanej Międzynarodowej Akademii “Incontri col Maestro” w Imola, a także asystentem Maestro Zakhara Brona na kursach mistrzowskich
w Zurychu, Niemczech, Włoszech i za granicą. Maurizio gra na instrumencie J. B. Vuillaume z Paryża
z 1850 roku.

FORTEPIAN

Hubert Rutkowski
Fortepian

Hubert Rutkowski jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Anny Jastrzębskiej-Quinn. Studiował pod kierunkiem prof. Evgenija Koroliova w Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu (Konzertexamen). Jest zwycięzcą Konkursu Chopinowskiego w Hanowerze w 2007 roku. Pianista dokonał kilku nagrań płytowych na współczesnych i historycznych fortepianach z XIX wieku. Występował z takimi artystami, jak Lilya Zilberstein, Alexei Lubimov, Severin von Eckardstein, Łukasz Borowicz, Martin Haselböck, Jamie Phillips. Koncertuje w Europie, Azji, Ameryce Łacińskiej i USA, m.in. na Schleswig Holstein Music Festival, Piano Festival w Husum Castle, Festiwalu Mozartowskim w Warszawie, Festiwalu Ars Longa w Moskwie. 1 marca 2021 roku, w dniu urodzin Chopina, dokonał w Hamburgu światowej premiery odkrytego na nowo historycznego fortepianu Pleyela (1847). Jest dyrektorem artystycznym Festiwalu Chopinowskiego w Hamburgu, a także kierownikiem katedry fortepianu w Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu.

Katarzyna Ewa Sokołowska
Fortepian, kameralistyka

Pianistka, kameralistka, pedagog animatorka imprez artystycznych, dydaktycznych i naukowych. Absolwentka UMFC w Warszawie w klasie fortepianu J. Ekiera i A. Palety-Bugaj oraz w klasie kameralistyki M. Nosowskiej. W dziedzinie kameralistyki ukończyła z wyróżnieniem studia podyplomowe i koncertowe (Konzertexam) w klasie duetu fortepianowego H.P. Stenzl i V. Stenzl w Hochschule für Musik und Theater Rostock (Niemcy). Ponadto uzyskała dyplom ukończenia studiów magisterskich na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu Opolskiego. Od ponad 20 lat wraz z Agnieszką Kozło tworzy jeden z czołowych polskich duetów fortepianowy Ravel Piano Duo uhonorowany wieloma nagrodami, koncertujący w Polsce, Europie i Azji. Obszerny repertuar zespołu obejmuje kompozycje na cztery ręce i dwa fortepiany od epoki baroku do czasów obecnych. Duet ma na swoim koncie wiele prawykonań oraz kilka wydawnictw płytowych. Od kilku lat działalność pianistek skoncentrowana jest na polskim repertuarze duetowym, jego badaniu, redakcji, wykonawstwie i nagraniach. W ramach tej aktywności powstaje subiektywna antologia płytowa pt. „Polski kalejdoskop”. W 2020 roku artystki dokonały pierwszej kompletnej rejestracji dzieł na cztery ręce Zygmunta Noskowskiego.
Działalność koncertową pianistka łączy z pedagogiką, prowadząc klasę fortepianu i kameralistyki w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. F. Chopina w Warszawie. Jest zapraszana do jury konkursów polskich i zagraniczny oraz wykłada na licznych kursach interpretacji muzycznej. Jej uczniowie są laureatami nagród i wyróżnień. W latach 2008-2010 współpracowała z Katedrą Fortepianu Uniwersytetu Muzycznego F. Chopina w Warszawie. Obecnie jest zatrudniona na stanowisku adiunkta w Katedrze Kameralistyki Fortepianowej i Smyczkowej oraz na Wydziale Wokalno-Aktorskim macierzystej uczelni. W roku 2018 uzyskała stopień doktora habilitowanego sztuk muzycznych.
Od wielu lat jest związana z Towarzystwem Międzynarodowych Kursów Muzycznych im. Jerzego Hellera, pełniąc w jego zarządzie funkcję wiceprezesa i zajmując się koordynacją organizacyjną i merytoryczną Międzynarodowego Kursu Muzycznego w Opolu. Od 2020 r. jest również członkiem zarządu Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kameralistów.

Paweł Zawadzki
Fortepian

Wrocławski pianista i pedagog, laureat i juror konkursów pianistycznych, profesor tytularny. W 1999 roku ukończył z wyróżnieniem wrocławską Akademię Muzyczną kształcąc się pod kierunkiem prof. Grzegorza Kurzyńskiego. Paweł Zawadzki prowadzi klasy fortepianu w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. Karola Szymanowskiego i Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Od 2020 roku pełni funkcję Kierownika Katedry Fortepianu. Występował na estradach filharmonii wykonując koncerty fortepianowe pod batutą dyrygentów takich jak: Tadeusz Strugała, Marek Pijarowski, Jacek Kaspszyk, Tadeusz Wojciechowski, Szymon Makowski, Wojciech Rodek, Eugene Tzigane, Giancarlo de Lorenzo, Kai Baumann, Lee Hong-Jin, Alexiei Vasiliev, Massimiliano Caldi, Juan Cantarell. Koncertował w Niemczech, Francji, Austrii, Holandii, Turcji, Finlandii, Danii, Szkocji, Bułgarii, Rumunii, Rosji, Białorusi, Korei Południowej i Australii. Pianista dokonał licznych nagrań dla Radia i Telewizji, a na polu fonograficznym ma wydane płyty kompaktowe z utworami Fryderyka Chopina i Franciszka Liszta nagrane dla firmy Selene. Jako konsultant Centrum Edukacji Artystycznej prowadzi kursy pianistyczne dla uczniów szkół muzycznych. Jest również wykładowcą mistrzowskich kursów pianistycznych m. in. w Krynicy-Zdroju i Łańcucie. Paweł Zawadzki prowadzi ożywioną działalność pedagogiczną. Jego studenci i uczniowie zdobyli kilkadziesiąt nagród na znaczących międzynarodowych i ogólnopolskich konkursach pianistycznych. Są stypendystami Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, programu stypendialnego Młoda Polska, Prezydenta Wrocławia. Pianista w 2011 roku zainicjował powstanie Dolnośląskiego Towarzystwa im. Fryderyka Chopina we Wrocławiu (w latach 2011-2020 był prezesem DTiFC). Aktywność artystyczną i dydaktyczną Pawła Zawadzkiego doceniono nagrodami Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie za szczególny wkład w rozwój edukacji artystycznej w Polsce. Pianista został uhonorowany odznaczeniem Zasłużony dla Kultury Polskiej. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. W 2022 roku, za wybitne dokonania na polu pedagogicznym i artystycznym otrzymał Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie Edukacji Artystycznej.

Volker Stenzl
Fortepian, duet fortepianowy

Niemiecki pianista Volker Stenzl studiował w Stuttgarcie oraz na Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie (m.in. u S. Kovacevicha), z którą również, w latach 1990–2000 współpracował jako profesor. Wraz ze swym bratem Hansem-Peterem, specjalizuje się w grze w duecie fortepianowym. Od czasu wygrania prestiżowego konkursu ARD w Monachium w 1986 r., bracia Stenzl koncertowali niemal we wszystkich krajach Europy, w Afryce Zachodniej, jak również w Ameryce Północnej i Południowej, Japonii, Chinach i Hong Kongu. W styczniu 2009 r. Gustavo Dudamel zaprosił ich do Caracas aby wspólnie z nim i jego orkiestrą - Simón Bolívar Youth Orchestra - wykonali koncert podwójny E-dur na dwa fortepiany F. Mednelssohna. W grudniu 2010 bracia Stenzl odbyli swoje pierwsze tournée w Rosji.
Mając szeroki repertuar, od Bacha po premierowe wykonania utworów kompozytorów współczesnych, oraz grając zawsze - w odróżnieniu od większości innych duetów - z pamięci, Hans-Peter i Volker Stenzl koncertują w wielu salach i na wielu festiwalach, takich jak: Salzburg, The Piano Festival Ruhr, Schleswig-Holstein, Miami czy Reding-Piette. Liczne produkcje radiowe i telewizyjne (m.in. dla BBC, ITV, ARD, ZDF, RAI, ORF), jak również wysoko cenione nagrania CD i DVD świadczą o szerokim zakresie działalności artystycznej braci Stenzl.
Volker Stenzl jest uznanym członkiem jury wielu krajowych i międzynarodowych konkursów (m.in. Dranoff w Miami), a także profesorem Hochschule für Musik Theater w Rostoku (Niemcy), gdzie prowadzi specjalistyczną klasę duetu fortepianowego oraz Hochschule Trossingen (Niemcy), gdzie prowadzi klasę fortepianu i duetu fortepianowego.

Katarzyna Drogosz
Fortepian historyczny

Katarzyna Drogosz specjalizuje się w grze na instrumentach historycznych, interesuje się historią i budową fortepianu. Jest finalistką konkursu Musica Antiqua 2007 w Brugii. Jako solistka i kameralistka występowała m. in. na Mozartfest w Würzburgu, Tage Alter Musik w Herne, Festiwalu Mozartowskim w Warszawie. Koncertowała także z Capellą Cracoviensis, Wrocławską Orkiestrą Barokową i Orkiestrą Musicae Antiquae Collegium Varsoviense. Współpracuje z uznanymi muzykami: Geoffreyem Govierem (fortepian), Agnieszką Oszańcą (wiolonczela), Martą Boberską (sopran). Wśród licznych nagrań pianistki znajdują się m. in. tria Czernego, Webera i Kuhlaua z Trio Laflamme (Coviello Classics), Sonaty Ludwiga van Beethovena na fortepian i wiolonczelę z Jarosławem Thielem oraz utwory fortepianowe Franza Xavera Mozarta (CD Accord). Dwie najnowsze płyty we współpracy z Arte dei Suonatori prezentują muzykę polską. Katarzyna Drogosz studiowała pod kierunkiem Aleksandry Kowalik i Teresy Manasterskiej w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, Stanleya Hooglanda w Conservatorium van Amsterdam oraz Roberta Hilla w Hochschule für Musik Freiburg. Znaczący wpływ na jej rozwój artystyczny miały kursy mistrzowskie prowadzone przez Karla-Heinza Kämmerlinga, Andreasa Staiera i Władysława Kłosiewicza. Była słuchaczką studiów podyplomowych Collegium Civitas w dziedzinie dyplomacji kulturalnej. Obecnie jest tam wykładowcą w ramach studium „Muzyka i media”. Uzyskała stopień doktora, uczy w akademiach muzycznych w Katowicach i w Krakowie.

ALTÓWKA

Jitka Hosprová
Altówka

Jitka Hosprová symbolizuje współczesne dynamiczne wykonanie muzyki klasycznej. Jej pasja
do altówki sprawia, że widzowie zauważają ten pomijany instrument, bada fascynującą literaturę altówek i inspiruje kompozytorów do pisania nowych utworów muzycznych. Jitka studiowała
w konserwatorium pilzeńskim i ukończyła Akademię Sztuk Performatywnych w Pradze pod kierunkiem doktora. Jana Pěruška. Po ukończeniu studiów do perfekcji pod kierunkiem włoskiego wirtuoza viola Luigiego Alberto Bianchiego. Podczas studiów Jitka zdobyła cenne doświadczenie międzynarodowe
i otrzymała kilka znaczących nagród zarówno jako solistka, jak i kameralistka. Była członkiem – założycielem Bennewitz Quartet. Jitka pracował pod kierunkiem kilku znanych na całym świecie kwartetów – Amadeus Quartet, Alban Berg Quartet, Smetana Quartet i innych. w 1999 roku uwieńczyła współpracę płytą CD nagraną we współpracy z kwartetami L. Janáčka, H. Krása i Pavela Haasa. Wysoka jakość wykonania kameralnego sprawia, że często występuje gościnnie w czołowych czeskich kwartetach – Janáček Quartet, Wihan Quartet, Martinů Quartet, Epoque Quartet, Apollon Quartet. Razem z harfistką Kateřiną Englichovą i luksemburskim flecistą Carlo Jansem założyła w 2005 roku Bohemia Luxembourg Trio, grając koncerty w całej Europie i wydając 2 płyty CD. Ostatnio Jitka poszerzyła zakres swoich projektów kameralnych, zaczynając m. in. od wielkiego duetu z włoskim skrzypkiem Maurizio Sciarrettą. Jako solistka występowała na różnych światowej klasy festiwalach muzycznych – Presence, Rheingau Sommer, Kulturtage Drezno, Praska Wiosna, Praska Jesień, Czeski Krumlov, Morawska Jesień, Litomyšl Smetany, Dvořák Praga, Marcowe Dni Muzyki w Ruse, Santander i inne. Koncertowała solo w Londynie, Wiedniu, Paryżu, Sztokholmie, Rzymie, Mediolanie, Santiago de Chile, Brazylii, Hongkongu, Waszyngtonie i Nowym Jorku. Grała w większości krajów europejskich. Jitka występowała na kilkudziesięciu nagrań i koncertach na żywo dla czeskich
i francuskich audycji radiowych. Wiele kompozycji altowych zagrała w czeskiej lub światowej premierze. Kompozytorzy Zdeněk Lukáš, Josef Vejvoda, Emil Viklický, Adam Skoumal, Ladislav Kubík, Michal Müller, Tomaž Svete, Zbyněk Matějů i Gillaume Connesson zadedykowali jej swoje utwory. Jitka wydaje swoje płyty w wytwórniach Supraphon, Arco Diva, Neos i Multisonic. Jitka Hosprová występowała
z czołowymi orkiestrami czeskimi i światowymi – Orchestre National de Lorrain, Orchestre de Pau, France Chamber Orchestra, Orchestre Anthanor Rome, Curitiba Symphony Orchestra, Praga Symphony Orchestra, Praga Radio Symphony Orchestra, Słowacka Filharmonia, Filharmonia Brukselska, Filharmonia Brno, Orkiestra Filharmoniczna w Pradze, Orkiestra Kameralna w Pradze, Filharmonia w Pradze, Kolegium Filharmonii Czeskiej i wiele innych. Jitka dzieliła scenę z wybitnymi muzykami i śpiewakami – Luigi Alberto Bianchi, Mario Hossen, Václav Hudeček, Ivan Ženatý, Štefan Margita, Adam Koumal, Dante Millozzi, Eric le Sage, Jitka Čechová, Lubomír Brabec, a także
z wybitnymi dyrygentami – Vladimir Ashkenazy, Elli Jaffe-Israel, Bertrand de Billy, Jacques Mercier, Rast Štúr, Massimiliano Matesic, Leoš Svárovský, Ondřej Kukal, Gian Luigi Zampieri i inni. Jitka jest założycielką i dyrektorem festiwalu muzycznego Procházky Uměním.
Gra na czeskiej altówce Petra Zdražila od 2012 roku.

Michał Micker
Altówka

Studia altówkowe ukończył z wyróżnieniem w klasie prof. Zbigniewa Czarnoty we wrocławskiej Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego oraz w klasie prof. Hartmuta Rohde w Universität der Künste Berlin. W 2004 roku uzyskał stopień doktora sztuki i objął klasę altówki w Katedrze Instrumentów Smyczkowych Akademii Muzycznej we Wrocławiu. W 2011 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. Tytuł profesora otrzymał w 2023 roku. Jest pierwszym altowiolistą w orkiestrze kameralnej NFM Leopoldinum. Swoje wykształcenie uzupełniał jako członek NFM Tria Smyczkowego Leopoldinum w klasie prof. Güntera Pichlera w Escuela Superior de Musica Reina Sofia w Madrycie. Jako muzyk orkiestrowy współpracuje z Deutsche Oper Berlin, Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, Camerata Salzburg, Orkiestra Wratislavia, Ars Cantus, Wrocławska Orkiestra Barokowa. Jako kameralista i solista występuje w kraju i za granicą. Grał na wielu znaczących festiwalach: Wratislavia Cantans, Wieczory w Arsenale, Leo Festiwalu, Festspiel Salzburg, Moritzburger Festival Chamber, Musica Polonica Nova, Music World Days, Musica Electronica Nova, Warszawska Jesień.

WIOLONCZELA

Katarzyna Polonek
Wiolonczela

Katarzyna Polonek należy do najciekawszych osobowości muzycznych swojego pokolenia. Zdobywczyni pierwszych nagród znaczących międzynarodowych konkursów wiolonczelowych, m. in. w Liezen, Pörtschach, Poznaniu i Brnie oraz kameralnych, m. in. I nagroda i nagroda Grand Prix na XI Międzynarodowym Konkursie Współczesnej Muzyki Kameralnej w Krakowie, zwyciężczyni Międzynarodowego Konkursu Kameralnego im. J. Haydna w Wiedniu oraz konkursu „Sommets Musicaux“ w Gstaad w Szwajcarii. Katarzyna Polonek kształciła się u wybitnych profesorów, takich jak Angelica May, Wolfgang Aichinger, Markus Nyikos, Mścisław Roztropowicz, Philipp Müller, Wolfgang Boettcher, Markus Becker, Ferenc Rados czy Anner Bylsma. Koncertowała jako solistka z wieloma orkiestrami, dokonywała nagrań dla Polskiego, Niemieckiego, Szwajcarskiego, Austriackiego i Japońskiego Radia i Telewizji. Jako kameralistka uczestniczyła w wielu renomowanych festiwalach muzycznych, występowała w najważniejszych europejskich salach koncertowych. Grając gościnnie w orkiestrach Berliner Philharmoniker czy Staatskapelle Berlin współpracowała z takimi dyrygentami jak Daniel Barenboim, Bernhard Haitink, Pierre Boulez, Michael Sanderling, Ivan Fischer czy Sir Simon Rattle. Katarzyna Polonek jest współzałożycielem tria fortepianowego BERLIN PIANO TRIO, które po wielokrotnych, międzynarodowych zwycięstwach konkursowych uważane jest za jedno z czołowych triów fortepianowych. Jest profesorem Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu.
www.berlinpianotrio.com

Bartosz Koziak
Wiolonczela

Jeden z najwybitniejszych wiolonczelistów polskich młodego pokolenia. Uniwersytet Muzyczny Fr. Chopina ukończył z odznaczeniem Magna cum Laude. Studiował w klasie wiolonczeli K. Michalika i A. Bauera, a następnie w klasie Ph. Mullera w Conservatoire National Superieur de Musique de Paris. Jest zwycięzcą III Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego w 2001 r. w Warszawie, zdobywcą drugich nagród na konkursach w Tongyeong Isang Yun in Memoriam (Korea) i Kijowie im. Mikola Lysenki, laureatem oraz zdobywcą nagrody specjalnej na konkursie Praskiej Wiosny, zdobywcą I nagrody na XI Międzynarodowym Konkursie Współczesnej Muzyki Kameralnej w Krakowie. Otrzymał także nagrody na Konkursach im. P. Czajkowskiego w Moskwie oraz ARD w Monachium. Jako solista współpracuje z takimi orkiestrami jak: Filharmonia Narodowa, NOSPR, Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia, Orchestre Philharmonique de Monte Carlo, Münchener Kammerorchester, Praska Filharmonia, Orkiestrami Radiowymi w Warszawie i Budapeszcie, pod dyrekcją Krzysztofa Pendereckiego, Jana Krenza, Antoniego Wita, Gabriela Chmury, Jacka Kaspszyka, Tan Duna, Massimiliano Caldi. Od kilku lat jest regularnie zapraszany do udziału w projektach koncertowych Krzysztofa Pendereckiego. Od 2007 r. gra w trio ze skrzypaczką Kają Danczowską i pianistką Justyną Danczowską. Prowadzi klasę wiolonczeli w Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Dzięki uprzejmości Kai Danczowskiej gra na XIX-wiecznej kopii instrumentu J. Guadagniniego, na którym koncertował wybitny polski wiolonczelista Dezyderiusz Danczowski. W 2019 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego sztuk muzycznych. www.bartoszkoziak.com

KONTRABAS

Leszek Sokołowski
Kontrabas

Leszek Sokołowski gry na kontrabasie uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia w Białymstoku, w klasie Ryszarda Kukiełki. Studia muzyczne kontynuował w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) Filia w Białymstoku u Michała Stadnickiego. Dyplom pod kierunkiem prof. Andrzeja Mysińskiego uzyskał w 1985 r. Następnie swoje umiejętności doskonalił na kursie mistrzowskim w Salzburgu, w klasie prof. Klausa Stolla - pierwszego kontrabasisty Filharmonii Berlińskiej. Obecnie jest profesorem klasy kontrabasu w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina oraz Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku. Jest też kontrabasistą (I głos) Opery i Filharmonii Podlaskiej. Prowadzi działalność koncertową, współpracując z Kwartetem Camerata, a także Kwartetem Polskim Deutsche Oper Berlin. Jest kierownikiem i założycielem orkiestry kameralnej "Sinfonia Academica". W latach 1996-2012 pełnił na Wydziale Instrumentalno-Pedagogicznym w Białymstoku funkcję dziekana i prodziekana. W kwietniu 2009 r. otrzymał tytuł Profesora Sztuk Muzycznych, nadany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polski.

WARSZTATY TOWARZYSZĄCE

Martyna Pastuszka
Skrzypce historyczne

Martyna Pastuszka – skrzypaczka, wykładowca akademicki, muzyczny „entrepreneur”, dyrektor artystyczny {oh!} Orkiestry Historycznej.

Od niemal dwudziestu lat współpracuje z zespołami jako zaproszony koncertmistrz, solistka bądź kameralistka. Regularne zaproszenia do orkiestr i zespołów w Paryżu, Gent, Berlinie czy Kolonii wypełniają kalendarz artystki, pozwalając prowadzić od skrzypiec programy wokalno-instrumentalne, operowe oraz symfoniczne - także te eksponujące repertuar romantyczny. Z pasją poświęca czas swoim muzycznym fascynacjom: repertuarowi francuskiemu XVII i XVIII wieku oraz ekstrawaganckiej literaturze skrzypcowej włoskiego baroku.

Dwukrotnie otrzymała nominację do prestiżowej nagrody: „Koryfeusz Muzyki Polskiej” oraz „Paszportów Polityki” w kategorii „Muzyka poważna”.

Artystka – w odpowiedzi na potrzebę przedstawiania muzyki od strony jej emocjonalności, sensualności i porywającej rytmiczności – w 2012 założyła {oh!} Orkiestrę Historyczną, postrzeganą obecnie jako zespół wiodący na polskiej scenie muzyki dawnej i otrzymujący ponawiające się zaproszenia międzynarodowych festiwali oraz sal koncertowych. Formacja jest doceniana nie tylko za oryginalność, ale także za brzmienie, w którym odbija się idea wspólnego odczuwania treści muzycznych. Magnetyzująca wizja artystyczna łącząca współwykonawców w zintegrowany proces twórczy daje publiczności poczucie, iż zespół odczuwa i kreuje zdarzenia muzyczne, jak jeden złożony organizm.

Ogromną pasją Martyny jest pedagogika – poza kursami i warsztatami prowadzi klasę skrzypiec historycznych w katowickiej Akademii Muzycznej.

Aleksander Dębicz
Improwizacja fortepianowa

Aleksander Dębicz jest jednym z najbardziej wszechstronnych polskich pianistów oraz kompozytorem.

Punktem wyjścia dla działalności artystycznej Aleksandra Dębicza jest improwizacja oraz autorska muzyka, którą często łączy z repertuarem klasycznych mistrzów. W jego twórczości od lat przejawia zamiłowanie do sztuki filmowej i to właśnie w tym kierunku kompozytorskim obecnie podąża.

W 2015 roku na debiutanckiej płycie „Cinematic Piano” (Warner Classics) wydał cykl 12 własnych kompozycji inspirowanych sztuką filmową. Od tego czasu skomponował muzykę do filmów, słuchowisk i przedstawień teatralnych, nawiązując m. in. współpracę z Teatrem Polskim w Warszawie, Teatrem im. J. Słowackiego w Krakowie czy Teatrem Żydowskim w Warszawie. Za muzykę do słuchowiska Polskiego Radia „Anna Karenina” w reż. Katarzyny Michałkiewicz otrzymał nagrodę na festiwalu Dwa Teatry 2019.

W 2018 roku ukazał się trzeci album artysty - „Invention” (Warner Classics). Dębicz zaprezentował na nim swoją interpretację kompletu Inwencji i Sinfonii J. S. Bacha oraz autorskie kompozycje inspirowane Bachem i muzyką hip-hopową. Płyta została nominowana do Fryderyka 2019 i zebrała szereg bardzo entuzjastycznych recenzji. W kwietniu 2019 roku wydany został nowy utwór Aleksandra Dębicza „The Union”, skomponowany z okazji 15. rocznicy wejścia Polski do Unii Europejskiej. W tym samym roku artysta skomponował utwór „PasaCatedral” na gitarę koncertującą, obój, fortepian i smyczki na zamówienie festiwalu Akademia Gitary. Kompozycja ta została wykonana w najstarszych polskich katedrach - w Gnieźnie, Kołobrzegu i Poznaniu. Solistą był wówczas wybitny gitarzysta Łukasz Kuropaczewski. W 2020 roku Aleksander Dębicz skomponował utwór „Victoria 1920” na uroczystość upamiętniającą rocznicę Bitwy Warszawskiej.

Dębicz współtworzy duety z wybitnymi muzykami, z którymi opracował już kilka oryginalnych programów, opartych na muzyce klasycznej i improwizacji. Z wiolonczelistą Marcinem Zdunikiem nagrał m.in. znakomicie przyjęty dwupłytowy album „Bach Stories” (Warner Classics), nominowany do Fryderyka 2018. Z saksofonistą Szymonem Nidzworskim skomponował i nagrał muzykę do filmu „Dotknięcie” w reż. Katarzyny Michałkiewicz. Od 2020 roku współpracuje z Jakubem Józefem Orlińskim, z którym wykonuje nietypowe opracowania muzyki barokowej, jak i autorskie kompozycje.

W 2021 roku ukazał się czwarty album Dębicza „Adela” z własnymi kompozycjami i aranżacjami (Warner Classics), który artysta nagrał w duecie z gitarzystą Łukaszem Kuropaczewskim i z gościnnym udziałem kontratenora Jakuba Józefa Orlińskiego (nominacja do Fryderyka 2022). W tym samym roku Dębicz w duecie z Marcinem Zdunikiem nagrał singiel z ich autorskim opracowaniem „Jauchzet, frohlocket” z Oratorium na Boże Narodzenie J. S. Bacha. Pojawił się też w roli aranżera i pianisty na płycie Szymona Komasy z piosenkami Kabaretu Starszych Panów.

Największym, jak dotąd, autorskim przedsięwzięciem artysty jest jego najnowszy album „Sideways” (2022), na który Dębicz skomponował utwory na większe składy instrumentalne: m.in. z kwintetem dętym i orkiestrą smyczkową. Znalazły się na nim również oryginalne interpretacje dwóch klasycznych dzieł Bacha i Gershwina.

Aleksander Dębicz jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Elżbiety Tarnawskiej. Koncertuje w Polsce i za granicą, prezentując publiczności zarówno własną muzykę, improwizacje, jak i interpretacje muzyki klasycznej oraz nowej. W 2022 roku wraz z Polską Orkiestrą Radiową pod dyr. Michała Klauzy prawykonywał dedykowaną mu Symfonię koncertującą Macieja Małeckiego. W tym samym roku artysta debiutował na prestiżowych i zupełnie różnych festiwalach muzycznych - Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach Zdroju (w duecie z Marcinem Zdunikiem) oraz na festiwalu Męskie Granie (w duecie z Jakubem Józefem Orlińskim).

W trakcie swojej kariery zdobył wiele nagród, m.in. w 2013 roku zwyciężył w Transatlantyk Instant Composition Contest, jedynym na świecie konkursie symultanicznej improwizacji do filmu. W 2022 roku wygrał międzynarodowy konkurs Bridgerton Scoring Competition, organizowany przez firmę Spitfire Audio. Jego muzyka do fragmentu serialu Netflixa „Bridgertonowie” została uznana za najlepszą spośród zgłoszonych 4 tys. Kompozycje oceniał Kris Bowers - autor oryginalnej muzyki do „Bridgertonów” - oraz zespół Spitfire Audio. Dębicz Od 2014 Dębicz nagrywa dla wytwórni Warner Music Poland (Warner Classics), z którą podpisał ekskluzywny kontrakt.

Jadwiga Śmieszchalska
Fizjologia muzyki

Jadwiga Śmieszchalska to uznana ekspertka w zakresie przygotowania fizycznego i mentalnego dla muzyków. Specjalizuje się w optymalizacji gestu muzycznego, profilaktyce i rekonwalescencji dolegliwości zawodowych oraz przygotowaniu do konkursów i tournée. Wspiera muzyków wszystkich specjalności związanych z muzyką klasyczną i improwizowaną.    Absolwentka poznańskiej Akademii Muzycznej (organy) oraz paryskiego Institut Médicine des Arts, gdzie uzyskała dyplom z Nagrodą Specjalną Jury, przyznaną po raz pierwszy w historii Instytutu. Wykorzystuje liczne metody terapeutyczne, angażujące ciało i stymulujące procesy podkorowe w mózgu, pozwalające uwolnić się od doświadczeń ograniczających swobodę wykonania muzycznego. Autorka pierwszego w Polsce przedmiotu akademickiego Fizjologia Muzyki, który stworzyła i prowadziła w latach 2012-2022 na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Od 2022 roku wykłada Fizjologię Muzyki w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. W latach 2013-16 była opiekunem merytorycznym szkoleń z zakresu kondycji psychofizycznej muzyków w Centrum Edukacji Nauczycieli Szkół Artystycznych. Od 2012 roku, wraz z dr. chiropraktyki i specjalistą zdrowia muzyków Mathieu Spencerem, współtworzy Gabinet Zdrowia Muzyków w Warszawie. Autorka i współautorka prac naukowo-badawczych z zakresu medycyny sztuk performatywnych, prezentowanych i publikowanych m.in. w Belgii, Francji, Kanadzie i USA. Prowadzi wykłady i warsztaty na zaproszenie czołowych orkiestr, szkół, uczelni oraz instytucji muzycznych w Polsce i za granicą, takich jak Akademia Orkiestrowa NFM, Akademia Sinfonia Varsovia, I,CULTURE Orchestra, Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, Polska Orkiestra Radiowa, Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kameralistów, Wieland Welzel’s Paukenkurs. Mama dwójki dzieci, entuzjastka odszkolenienia, Porozumienia Bez Przemocy, lokalnych inicjatyw spółdzielczych, ruchu naturalnego i minimalizmu.

Tomasz Pokrzywiński
Wiolonczela barokowa, improwizacja

Wiolonczelista, reżyser dźwięku, współtwórca festiwali i animator. Absolwent warszawskiej Akademii Muzycznej i londyńskiej Guildhall School of Music and Drama. Specjalizuje się w wykonawstwie historycznym, współpracując z czołowymi europejskimi zespołami muzyki dawnej (Academy of Ancient Music, Holland Baroque, Arte dei Suonatori, OH Orkiestra Historyczna) i nagrywając dla najlepszych wytwórni (Harmonia Mundi, Channel Classics, BIS). Jako kameralista współpracuje z takimi artystami, jak Rachel Podger, Marcin Świątkiewicz czy Marcin Masecki. Powołuje do życia i współtworzy takie inicjatywy, jak: Smykofonia, festiwal Strefa Ciszy, Festiwal 3×3, cykle Transkrypcje i Dżemy klasyczne. Prowadzi zajęcia z wiolonczeli barokowej na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie i Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Urodzony w rodzinie o muzycznych tradycjach, rozpoczął naukę gry na wiolonczeli w wieku siedmiu lat. Z biegiem czasu stopniowo poszerzał swój krąg zainteresowań muzycznych, dzięki czemu jest dziś nie tylko wiolonczelistą, ale również reżyserem dźwięku, aranżerem i animatorem.